“Akıntıya Karşı”, Frenkçesi ile adına “Globalleşme” denilen “Küresel Piyasa Tanrı”sına biat etmeyip, “Anne Bak Kral Çıplak” diye haykıran sosyalistlerin, sermayenin Avrupa Birliği konusundaki görüşlerinin derlendiği bir yapıt... “Demokrasi, insan hakları, refah, sosyal güvenceler, hukuk devleti, kültürel haklar” ya da vd’leri AB ile gelecek retoriğine sarılanların asılsız güzellemeleri ile yarattıkları manipülasyon ortamında “AB nedir, kimindir, ne içindir?” sorularına; aşka-hayata-adalete-kardeşliğe-eşitliğe-enternasyonalizme ve özgürlüğe dair yanıtlar arayan yapıt, adından da anlaşılacağı üzere, sıradanlığın akıntısına karşı çıkıyor... 

Avrupa merkezli saplantılardan malûl Arabesk özellikleriyle, eleştirel bir akliliğin yerine nakli bir dogmatizmi yaşayan Türkiye, magazin ruhlu bir ülkedir... Bunun için de gündelik hayattan politikaya uzanan yaşamı moda, medya ve egemen ideolojik boyunduruğun yaygaraları biçimlendirir! Avrupa Birliği (AB) ve küreselleşme (globalizasyon) faslı da bu kapsamdadır... Örneğin Komutan Yardımcısı Marcos’un, “Sadece bir ülke, paranın ülkesi, tüm bayrakların üstüne yerleşti. Böylece, ‘globalizasyon’dan bahsetmeye başladılar. Ve biz anladık ki, bir ülkeden, paranın ülkesinden başkasına hizmet edilmediği, sınırların kardeşlikten, dayanışmadan dolayı değil, milliyetsiz güçlüleri besiye çeken bir kan kaybetmeden dolayı kaybolduğu bu saçma düzene ‘globalizasyon’ diyorlar. Yalan uluslararası para haline dönüştü”, diye tanımladığı küreselleşme; ya da uluslararası sermaye ile bütünleşmeye Türkiye özgülündeki AB şahsında göz kırpanlar dahi vardır...

1989’da Duvar’ın yıkılmasıyla başlayıp baş döndürücü bir hıza erişen “altüstlük”ün kaçınılmağın sonuçları gitgide belirginleşiyor. Köpeksiz köyde değneksiz dolaşma olanağına, yeniden kavuşan emperyalizm, dünya egemenliğini pekiştiriyor. “Küreselleşme” sorunu, bütün siyasal güçlerin gündeminin başına oturuyor. İstense de istenmese de bu eksende tartışılmak ve tercihler belirlenmek kaçınılmazlaşıyor. Siyasal hareketler küreselleşme ve sonuçlarının karşısına çıkıp çıkmayacaklarına, karşı çıkacaklarsa bunu hangi düzlemde yapacaklarına karar verip, yollarını çizmek zorundalar. Bu nedenle Türkiye, AB ile bütünleşme ya da onu reddetme çatalında yaşıyor. Türkiye’nin siyasal-ekonomik güçleri de bu çatalın “bir yerinde” konumlanıyor. Düne kadar düşman olan güçlerin omuzdaşacakları, düne kadar dost (müttefik) bellenenlerle karşı karşıya gelineceği günlere giriyoruz. Hatta girdik bile... Bu nedenle kim ne derse desin ulaşılan koordinatlarda “küreselleşme ve ABD Rüya mı Kabus mu” tartışmaları, geleceğin nasıl biçimleneceğine ilişkin bir ayrışma ve bütünleşme eksenidir... 

Bu soru(nlar)a değinen yapıt şu yazılardan oluşuyor... AB: Kim ve Ne İçin? (ya da Önsöz Yerine) - Si. Özbudun/ T. Demirer; I-) 2000’li Yılların Başında Türk Dış Politikasının Ana Yönelimleri - İ. Aktükün; II-) 1989 Sonrası AB - A. Kimyon; III-) Türkiye Cennete Gidiyor! - F. Başkaya; IV-) Küreselleşme Reformizmi Solda Tek Yol mu? - M. Çulhaoğlu; V-) AB ve Türkiye – M. Yalçıner; VI-) İki Avrupa, İki Türkiye ve AB - S. Öngider; VII-) AB: Sermayenin Geri Avrupası - N. Satlıgan; VIII-) AB Üyeliğine Neden Karşıyım? - E. Erkiner; IX-) AB Tartışması: “Muasır Medeniyet Seviyesine Ulaşmak!” - Ş. Ozansü; X-) AB’ye Neden Karşı Çıkmalı? - A. Güler; XI-) Sermaye Avrupası ile Entegrasyon! - T. Demirer/ Ö. Orhangazi/ C. Sarı; XII-) Yeni Mandacılık AB ve Sosyal Güvenlik - Y. Akkaya; XIII-) Kimin Avrupası’na Kim, Neden Katılmak İstiyor? - F. Başkaya; XIV-) Küreselleşme ve ABD Rüya mı Kabus mu Tartışmaları - M. Çulhaoğlu; XV-) Türkiye Solu ve AB” - İ. K. Turan; XVI-) Türkiye Solunda Yeni Islahatçılık - M. Yanardağ; XVII-) AB ve Türkiye Solu - E. Erkiner; XVIII-) AB, Sol Kimlik ve Kitle Politikası - S. Öngider; XIX-) Sosyalist Hareket ve AB – T. Atmaca; XX-) AB ve Emekçiler - Y. Akkaya; XXI-) AB mi? Hayır! - T. Demirer/ G. Özgür/ M. E. Sakınç; XXII-) Sermayenin “ABD Rüya mı Kabus mu”sine Karşı “Emeğin Avrupası” - E. Kürkçü; XXIII-) Küreselleşme, AB ve Kürt Sorunu - S. Çiftyürek... 

Unutulmamalıdır ki, geleceğin bugünde nasıl biçimleneceği sorusuna yanıt aranırken, “küreselleşme akıntısına” karşı çıkmayanlar; “çözüm(süzlüğ)ü” bizatihi sorunun parçası olarak kotaracağını zannedenler; “sivil toplumcu” açarsızlıkla Godot’yu bekleyenler, emperyalist AB’ye “Ama’lı-Fakat’lı” pozisyon(suzluk)lar ötekilere, mağdurlara, emekçilere “karikatür reformlar”dan ötesini vaat edemez... Ancak “İmkânsızı isteyen gerçekçilik” için enternasyonalist eşitlikçi-özgürlük ütopyası hâlâ mümkün.