Yapay zekâ teknolojilerinin son dönemde hızla yaygınlaşması ve giderek hayatın ayrılmaz bir parçası haline gelmesi, toplum bilimlerinin toplum ve kültür gibi yaklaşık iki yüzyıl boyunca yaygın kabul gören hümanist ve antroposentrik kavramlarının sorgulanmasına yol açmaktadır. Bu çerçevede, günümüzde sadece uzmanların ve homo academicus’un değil, meslekten olmayanların da kafasını çok önemli bir soru karıştırmaktadır: İnsan zekâsına öykünerek geliştirilen yapay teknolojiler konvansiyonel insanı tümüyle ortadan kaldırabilir mi? Burada sorun sadece yapay zekâ teknolojilerinin insanı giderek daha fazla kuşatması değil, bununla birlikte insanın kendisinin de giderek konvansiyonel karakterinin başkalaşmasıdır. Elinizdeki kitapta, bu temel sorun, yapay zekâ teknolojilerinin; bir taraftan duygular, bilinç, özne, benlik, emek, medya, iletişim, oyun, öğrenim, insanın değeri, insanın dönüşümü, toplumsal hareketler, siyaset, demokrasi, diğer taraftan algoritmalar, tam otomasyon, tekillik gibi toplumsal ve kültürel gerçekliğimizin farklı boyutlarını ifade eden kavram ve olgularla ilişkisi bağlamında incelenmektedir.