Türkiye’de “sivil anayasa” yapalım tartışmaları söz konusu olduğunda, çoğu kez 1961 ve 1982 Anayasalarının toptancı bir yaklaşımla ve aynı düzlemde değerlendirilmesi önemli bir paradokstur. Zira günümüz dünyasında yalnızca kavramlar değil, aynı zamanda temel hukuksal belgeler de tarihsel ve toplumsal bağlamından soyutlanmakta ve bir anlamda kafa karışıklığı yaratılmaktadır. 

Çalışma; anayasa-sivil toplum ilişkisinin anlaşılması açısından önemli bir inceleme alanı olan 1961 ve 1982 Anayasalarına, dönemlerinin tarihsel ve toplumsal gerçeklikleri ışığında yaklaşmaktadır. Bu çaba, Türkiye’de sivil toplumun gelişim dinamiğinde, anayasaların oynadıkları role ilişkin tartışmalara kafa karıştırıcı değil, tersine fikir açıcı katkılar sunabilmeyi hedefleyen bir tavırdır.